Tribina „Ivan Stevo Krajačić – stvarni gospodar komunističke Jugoslavije?“ održana je u ponedeljak, 24. decembra, u klubu „Tribina mladih“ Kulturnog centra Novog Sada. Autor i predavač bio je msr Ognjen Karanović, istoričar.
Estevan/Esteban Verde, Stevo Verdić, Steva Španac, Stevan, Brko, Jovan Kokanović, Stjepan Tomašković ili jednostavno Stevo… sve su to konspirativna imena i pseudonimi čoveka čija je delatnost obeležila istorijat druge Jugoslavije.
Ivan Krajačić, poznatiji pod svojim konspirativnim imenom Stevo (Poljane, u blizini Dragalića, 29. avgust 1906. — Zagreb, 10. septembar 1986), bio je političar, državnik, obaveštajac, komunist, svojevrsna „senka“ vođe komunističke Jugoslavije, Josipa Broza Tita. Radio je u rudniku LJešljani od 1922. godine, gde je izučio zanat za alatnog mehaničara 1925. godine, te položio ispit za ložača „stabilnih strojeva 1926“. Od 1928. bio je zaposlen u radionici Jugoslovenskih državnih železnica u Zagrebu, gde je primljen u SKOJ 1931. godine i u KPJ 1933. godine. Postao je član Mesnog komiteta KPJ 1934. godine i Pokrajinskog komiteta za Hrvatsku 1935. godine. Na strani republikanaca, učestvovao je u Španskom građanskom ratu, gde je stekao neophodno ratno iskustvo, ali i čin kapetana. Od 1938. godine sarađivao je sa bezbednosno-obaveštajnim sistemom i „aparatom“ Sovjetskog Saveza, a postoje tvrdnje da je saradnik pomenutih „tela“ ostao do kraja svog života.
Posle završetka Drugog svetskog rata, obavljao je mnoge važne dužnosti u komunističkoj partiji i novoj jugoslovenskoj državi. Gotovo svi Krajačićevi savremenici i ispisnici u rukovodilačkim strukturama Titove Jugoslavije, svedočili su na identičan način o njegovim specifičnim, ličnim i profesionalnim relacijama sa Brozom koje su prevazilazile okvire „uobičajene komunikacije“.
Kada se pročitaju detalji njegove biografije koji se u dobroj meri zasnivaju i na njegovim ličnim svedočenjima, stiče se utisak da je reč o osmišljenom holivudskom scenariju. Krajačić se, naime, prema nekim tvrdnjama, u Zagrebu kretao u domobranskim i ustaškim uniformama, slobodno ulazio u sedište tajne ustaške policije, nije se krio, što je netipično za jednog poverljivog obaveštajca.
– I posle 1967. godine, kada se povukao sa mesta predsednika sabora, a zatim i iz Centralnog komiteta SK Hrvatske, ostao je na odgovornim mestima. Niko, međutim, od njegovih saboraca, tokom njegovog života, a ni posle smrti, nije imao lepu reč o njemu. Posle svega, i dalje nam ostaje pitanje: ko je zaista bio Stevo Krajačić? – zaključio je Karanović na kraju tribine.
