Tribina „U početku behu Ćirilo i Metodije“ održana je u sredu, 27. februara, u klubu „Tribina mladih“ Kulturnog centra Novog Sada. Autor i predavač bio je Milovan Balaban, istoričar. Gost tribine bila je Nikolina Tutuš, master profesor književnosti i jezika i doktorand srpske književnosti.
Slovenski apostoli i jevanđelisti, braća solunska Ćirilo i Metodije, svojim misionarstvom u 9. veku počeli su sveobuhvatni rad na uvođenju slovenskih naroda u hrišćanstvo, ali i u duhovno-kulturološko-civilizacijsku sferu Vizantije, odnosno pravoslavnog carstva Romeja.
– Oni su bili vesnici i kroz njih su Sloveni pozvani ne samo da dobiju pismo nego da uđu u hrišćansku porodicu naroda, što je predstavljalo početak njihovog duhovnog preobražaja ali i osnov za kasnije formiranje naroda u okviru pomesnih pravoslavnih crkava – naglasio je Balaban na početku svog predavanja.
Smisao misionarskog rada Ćirila i Metodija, oličen u krajnjem cilju dobijanja autokefalije za slovenske narode i oblasti u okviru jedinstvene vaseljenske crkve, jasno je projektovan i uočljiv od samog početka rada ovih slovenskih apostola. To je mogla da sprovede samo vizantijska crkva (Carigradska patrijaršija) ojačana posle ikonoboračke krize, pošto je izašla kao pobednik u sukobu sa državom koju su predstavljali ikonoborački carevi.
Gost tribine Nikolina Tutuš pročitala je delove Ćirilovog i Metodijevog žitija, koji se pripisuje moravskom knezu Rastislavu. On je poziv („dobri gospodaru, pošalji nam takvog muža koji bi nas Slovene uputio“) poslao vizantijskom caru Mihajlu Trećem, što se danas smatra prvim korakom ka stvaranju prvog književnog staroslovenskog jezika i pisma. Iz tog pisma saznaje se da je car poslao svoje misionare Ćirila i Metodija.
Na kraju tribine, Balaban je zaključio da povratak ćirilometodijskoj tradiciji, koju su posle braće nastavili Sveti Sava a potom i ostali srpski svetitelji, pa i duhovnici 19. veka, predstavlja kontinuitet na koji srpski narod mora da se vrati.
