Tribina „IVAN STEVO KRAJAČIĆ – STVARNI GOSPODAR KOMUNISTIČKE JUGOSLAVIJE?“, biće održana u ponedeljak, 24. decembra u 19 časova u klubu „Tribina mladih“ Kulturnog centra Novog Sada. Autor i predavač je msr Ognjen Karanović, istoričar.
Estevan/Esteban Verde, Stevo Verdić, Steva Španac, Stevan, Brko, Jovan Kokanović, Stjepan Tomašković ili jednostavno Stevo… sve su to konspirativna imena i pseudonimi čoveka, čija je delatnost u svim aspektima njenog postojanja, obeležila istorijat Druge Jugoslavije, a opstaju tvrdnje da je na prostorima bivše zajedničke države Južnih Slovena uticaj te delatnosti opstao sve do danas. Ivan Krajačić, poznatiji pod svojim konspirativnim imenom – Stevo (Poljane, u blizini Dragalića, 29. VIII 1906 — Zagreb, 10. IX 1986) bio je političar, državnik, obaveštajac, komunista… i možda, svojevrsna „senka“ vođe komunističke Jugoslavije, Josipa Broza Tita. Radio je u rudniku Lješljani od 1922. godine, gde je izučio zanat za alatnoga mehaničara 1925. godine, te položio ispit za ložača „stabilnih strojeva 1926“. Od 1928. godine bio je zaposlen u radionici Jugoslovenskih državnih železnica (JDŽ) u Zagrebu, gde je primljen u SKOJ 1931. godine i u KPJ 1933. godine; postao je član Mesnog komiteta KPJ 1934. godine i Pokrajinskog komiteta za Hrvatsku 1935. godine. Na strani republikanaca, učestvovao je u Španskom građanskom ratu, gde je stekao neophodno ratno iskustvo, ali i čin kapetana. Od 1938. godine, aktivno je sarađivao sa bezbednosno-obaveštajnim sistemom i „aparatom“ Sovjetskog Saveza, a postoje tvrdnje da je saradnik pomenutih „tela“ ostao do kraja svog života. Posle završetka Drugog svetskog rata obavljao je mnoge važne dužnosti u komunističkoj partiji i novoj jugoslovenskoj državi. Gotovo svi savremenici i ispisnici Steve Krajačića u rukovodilačkim strukturama „Titove Jugoslavije“, svedočili su na identičan način o njegovim specifičnim, ličnim i profesionalnim relacijama sa Josipom Brozom, gde, možda i uslovno rečeno, možemo da ustanovimo zaključak da su dati odnosi prevazilazili okvire „uobičajene komunikacije“ koju je jugoslovenski komunistički predsednik negovao sa svojom „bližom političkom okolinom“. Takođe, navedeni karakter pomenutih odnosa, izazvao je pojavu svojevrsnih „savremenih“ i „istorijskih“ „zaključaka“ da je „drug Stevo“ bio istinski „
spiritus movens“ u genezi i realizaciji svih najvažnijih političkih procesa i „stanja“ koji su obeležili „život“ socijalističke Jugoslavije, pa na kraju i njen sumorni i surovi raspad. Na koji način možemo da determinišemo istorijske činjenice, te da iste odvojimo od različitih mitova i legendi o životu i ulozi Steve Krajačića u povesnici Druge Jugoslavije, pokušaćemo da otkrijemo u predstojećim razgovorima na
Tribini mladih Kulturnog centra Novog Sada.
Related
